“Hastam var, acil kasamı açmam lazım” bahanesiyle başlayan skandal: Dakikalarla oynanmış bir operasyon… Kasa boş, adalet de öyle.
Hastam var, acil kiralık kasamı açmam lazım!
Bu cümleyle başlıyor her şey.
Banka: Halk Bankası
Şube: Ankara Emek
Bahane hasta, işlem şahane!
Hiçbir güvenlik önlemi alınmadan, tutanak tutulmadan, banka personeli refakat etmeden, güvenlik çağrılmadan kasa çilingir vasıtasıyla açılıyor.
Üstelik polise bile bilgi verilmiyor.
Kasa açılıyor, içinde ne varsa alınıyor, sonra herkes sırra kadem basıyor.
Ve tuhaf olan ne biliyor musunuz?
Çağla Acar bankadan ayrıldıktan hemen sonra, ortak kullandığı kasaya tedbir kararı geliyor.
Bu nasıl bir tesadüftür ki, tedbir kararı kasadan sonra, dakikalarla gecikerek geliyor?
Dakikalar…
O dakikalar, adaletin vicdanını belirliyor.
Ama Çağla Acar bununla da bitirmiyor işi.
Hemen yan tarafta bulunan VakıfBank Emek Şubesi’ne giriyor, orada yarım saatten fazla kalıyor.
O bankada ne yapıldığı hâlâ meçhul.
O bekleyişin içinde ne konuşuldu, ne aktarıldı, kimle görüşüldü — kimse bilmiyor.
Ama bilmeyenlerin çoğu, bilmek istemeyenlerden oluşuyor.
Olay açık:
Hem banka kusurlu, hem ortada karanlık bir plan var.
Ve o planın çözümü, yalnızca banka müfettişlerinde değil, mali şube polislerinde ve en çok da Cumhuriyet Savcılarında.
Ama ne oluyor?
Savcılıktan çıkan sonuç: “Kovuşturmaya yer yok.”
Güler misin, ağlar mısın?
Karanlığın İçinde Bir Bürokrat
Cemil Acar kim?
Öyle herhangi biri değil.
Devlet Hava Meydanları İşletmesi (DHMİ) İşletme Daire Başkanı.
Daha önce Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü (SHGM) Havaalanları İşletme Daire Başkanı.
Yani Türkiye’nin gökyüzü trafiğinin, havaalanlarının, devletin stratejik damarlarının tam ortasında bir isim.
Evinde yapılan operasyonda 40 kilo altın, 1 milyon 320 bin dolar, 121 bin euro bulunuyor.
Ama mesele bu kadarla bitmiyor.
Ankara’da, İstanbul’da, Mersin’de ve eşi Çağla Acar’ın ifadesine göre Bodrum’da da gayrimenkulleri var.
Bu kadar mal, bu kadar servet… Hangi maaşla, hangi gelirle biriktirilmiş olabilir?
Bodrum’daki yazlık, Mersin’deki daire, Ankara’daki villalar, İstanbul’daki yatırımlar…
Hepsi sessiz, hepsi açıklamasız.
Üstelik “yıllar önce ayrıldım” dediği eşiyle KKTC’de ikiz çocukları olmuş.
Yani hem özel hem mali tablo, baştan aşağı sisli.
Savcı Değişiyor, Dosya Değişiyor
Soruşturmayı yürüten savcı görevden alınıyor.
Yeni savcı geliyor, dosya bambaşka bir yöne evriliyor.
Rüşvet, yolsuzluk, kara para konuşulurken, dosya bir anda “eksik mal beyanı”na çevriliyor.
İddianame sessiz sedasız hazırlanıyor, ihbarcı dinlenmiyor, tanık çağrılmıyor.
Birileri belli ki dosyanın kapağını kasayla birlikte mühürlemiş.
Savcılığın Kararı: Akla Zarar
Ve nihayet karar geliyor:
“Bankacılarla olay arasında illiyet bağı kurulamadı.”
Bu mudur adaletin tanımı?
Kasa açılmış, tutanak yok, güvenlik yok, kimlik yok, çilingir kimliksiz, kamera kayıtları eksik — ama “bağ yok”!
Bir fiil var, bir sonuç var, ama ilişki yok!
Fiil: kasanın açılması.
Sonuç: kasanın boşaltılması.
Bağ?
Savcının görmek istemediği o çizgi.
Savcılık dosyayı kapatarak sadece bir soruşturmayı değil, adalet duygusunu da rafa kaldırdı.
Bu kadar açık usulsüzlüğe rağmen “bağ yok” demek, ya dosyayı okumamaktır ya da okumak istememektir.
Ve o yüzden bu karar, sadece hukuki değil, etik bir çöküştür.
Bu Davanın Adı: Sessizlik
31 Ekim 2025’te duruşma var.
Ama orada yargılanacak olan sadece birkaç isim değil, bütün bir sistem.
Çünkü bu ülkede kasalar kolay açılıyor ama adaletin kapısı bir türlü açılmıyor.
Kasanın anahtarı kimde?
Çilingirde mi, bankada mı, savcıda mı, yoksa gerçeği saklayanlarda mı?
Benim cevabım belli:
Anahtar, bu karanlığı koruyanların cebinde.
Ve o cebin kimde olduğunu bulmadıkça, hiçbir kasa kapanmayacak, hiçbir vicdan rahat etmeyecek.
Yorumlar Tüm Yorumlar (40)